دانشجوی ترم صفری

اینقدر که تو رمانا عشقو تجربه کردمممم و تو تخیلاتم بوده به نظرم واقعی شدنش شاید خیلی غیرممکن باشه و فکر کردن بهش خیلی حس بدی میده اینکه نرسه روزی ک بتونم یکیو خیلیی دوسش داشته باشم و یه حس دوطرفه باشه . یکی ک دلش بخاد با تو وقت بگذرونه حرف بزنه . دوس ندارم وقت ادم صرف ادمای موقت یا چتای موقت باشه دلم میخاد آدما دلشون گرم باشه به یکی غیر از خانوادش .نمیدونم اصاا وجود داره ؟؟میشه عشق واقعی باشه .

اصلا میشه تجربش کرد من آدمش هستم؟ من میتونم دوست داشتنی باشم برای یه نفر یا نه ؟!

میخواستم برم سفر ولی خیلی حالم گرفته شد دیگه جور نشد برم خودمم تو فازش دیگ نبودم چون هفته دگ کلاساس البته ک‌خب خیلی اینش مهم نی