دانشجوی ترم صفری

همه ادما اشتباه زیاد دارن من خودم بیشترین اشتباهاتم رو سعی کردن برای ادمایی بودن ک افراطی دوسشون داشتم و غرور خودم رفت بر باد این بزرگترین اشتباهاتم بود که البته بر میگرده به چندین سال پیش که جز یه خاطره مضحک چیزی ازش نیست ولی وقتی یهو به ذهنم میاد باعث میشه به هم بریزم یکم . البته بیشتر به هم ریختگیم سر اینکه نکنه تکرار بشه نکنه یه ادم و بخوام و اون نخواد و همه چی تکرار بشه فرقی نمیکنه این ادم فامیل باشه دوس باشه یا حتی اعضای خانواده . سخت ترین چیز تکرار یه اشتباهه و میترسم از اینکه دوباره اشتباه کنم و روز از نو روزی از نو و این همه سال بزرگ شدم یه تجربه خاک تو سری هم از اون دوران نداشته باشم اینه که اذیتم میکنه اینه که برام سخته که دوباره پا پیش بزارم واس ادمایی که دوسشون دارم میترسم اونا دیگ نخوان و من این وسط پرس شم و شرمنده پیش وجود خودم . من خیلی خودمو قضاوت میکنم سرزنش میکنم و بدترین ذهنیتا رو در مورد خودم دارم و واقعا نمیدونم چطوری باید جبران کنم و چطوری باید این شرمندگی از خودمو نابود کنم من خیلی به خودم بدهکارم خیلی 

به قول طلیسچی به خودم بد کردم