همینجوری داشتم وبلاگای بقیه رو میخوندم.حس خوبی دارم از اینکه یه سریا واقعا عاشق میشن واقعا یکیو دوس دارن تو این دنیایی که خیلیا میگن عشق وجود نداره و صرفا یه حس موقته ک بعد ازدواج کمرنگ تر هم میشه و خیلی برام تلخه این حرف .
البته راستش بد تر از اون عشقایی که یکی مونده و یکی رفته
برای من. پیش نیومده و چون هنوز اعتماد به ادما نتونستم بکنم یا ترس از اینکه به کجا میرسه خیلی همون اول راه بستم قضیشو اما از ته دلم میخوام حالی کنم به خودم ک نباید پشیمون بشم چون دیگه فایده ای نداره .خیلی بده وقتی کلی درباره یه چیزی فک میکنی پ تصمیم میگیری بعدش بیای بگی پشیمونی . دوس ندارم این حالتو دوس ندارم دوس ندارمممممم
یه بار یکی بهم گفت ایموجی خنده رو از عادت میزاری یا واقعا میخندی اونجا روم نشد ولی شده گاهی وقتی حتی واقعا داشتم گریه میکردم اون ایموجی خنده رو میزارم البته اکثرا حس واقعیمه ولی خب پیش اومده یه سری وقتا .
امیدوارم هر وقت که فرصت عاشقی پیش اومد الکی کنار نزارم پر باشم از حس دوست داشتن و امید یکی رو واس خودت به خاطر خودش خواستن و واقعا این حس زیباست خیلی خیلی
اگه عشق وجود نداشته باشه دلم نمیخاد ادامه داشته باشه زندگیم :)