دانشجوی ترم صفری

بعد چند ماه با یک دوست خیلی مهربان و خوش فکرم بحث های اعتقادی کردیم ک واقعا باعث شد ذهنم یکم انسجام بگیره .

کلی به نتایج عجیب غریب رسیدیم شاید هیچوقت این حرفا دیده نشه شاید خیلیا اصلا این حرفو قبول نداشته باشن حتی حتی شاید خودم روزای بعد ماه های بعد یا سال های بعد که اینجا بیام این حرفارو قبول نداشته باشم اما میگم 

همه ی همه ی ما آدما از یه چیزی سرچشمه میگیریم و همه ی ما آدما به یه چیزی وصل میشیم . شاید اصلا همه ی همه ی آدمای توی دنیا یه نفر باشن یعنی همشون من باشن . میدونی منظورم اینه اصلا خدا یه نفرو آفریده تا رشد کنه و تکامل پیدا کنه و هر بار با یه زندگی جدید تکامل پیدا کنه یعنی همون شعر بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند .شاید اصلا خدا همون من تکامل یافته باشه یعنی من وقتی که اینقدر بزرگ بشم اینقدر رشد عقلی ویدا کنم که خود خدا بشم یعنی همه ی آدمای اطرافم همشون همشون منم منی که الان به تو بدی میکنم دارم به خودم در یه حالت دیگه بدی میکنم اینارو میگم تا یادم بمونه تو این روزا عقیدم چیه 😁😁 خلاصه که هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی 

دم همه کسایی که یه روزی من هستن 😂و تا اینجا خوندن 

ارادت فائزتون 😂